Rozliczenia wydatków poniesionych przez spółkę na nabycie wierzytelności

NSA uznał, że otrzymywanie spłat wierzytelności jest bezpośrednią konsekwencją uprzedniego odpłatnego nabycia tej wierzytelności przez skarżącą. Koszty nabycia wierzytelności stanowią tym samym koszty bezpośrednio związane z przychodami z tytułu jej spłaty. Zasady podatkowego stwierdzenia momentu zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4 - 4h u.p.d.o.p.

Uzyskany przychód z tytułu częściowej spłaty wartości nominalnej wierzytelności należy odnosić do tej części kosztów uzyskania przychodów (kwoty, za którą zostały nabyte wierzytelności), w jakiej pozostają wpłaty dłużnika (stanowiące przychód) w ogólnej kwocie należnych wpłat. Bez znaczenia dla wykładni art. 15 ust. 1 i 4 u.p.d.o.p. jest okoliczność, że wnioskodawca będzie nabywał pakiety wierzytelności. Konkludując, skarżąca do przychodów uzyskanych ze spłaty wierzytelności winna zaliczyć kwoty wpłacane przez dłużników w miarę ich uzyskiwania, tj. w dacie ich wpływu na jej rachunek bankowy. Prawidłowe jest stanowisko, że wydatek poniesiony na zakup wierzytelności będzie kosztem podatkowym dopiero z chwilą spłaty przez dłużnika nabytej przez skarżącą wierzytelności, zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. (dopiero w tym momencie poniesione wydatki pozostają w związku z uzyskanym przychodem). Każdorazowa spłata konkretnej wierzytelności będzie wiązała się z prawem potrącenia przez skarżącą kosztów uzyskania przychodów w wysokości tej części ceny nabycia konkretnej wierzytelności, jaka będzie odpowiadać stosunkowi wartości uzyskanej spłaty wierzytelności do wartości należnych spłat.

Sentencja: oddalono skargę kasacyjną podatnika

Tezy orzeczenia NSA z dnia 3 grudnia 2020 r., sygn. II FSK 2027/18

Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/4068920261