Koszty uzyskania przychodów to wydatki powstałe bez winy podatnika

Dopuszczalność ujęcia w kosztach uzyskania przychodu spółki wydatków poniesionych z tytułu kar umownych wypłacanych w związku z umowami o współpracę z innych powodów niż odstąpienia od tych umów.

Jak zauważył NSA, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki powstałe bez winy podatnika. Natomiast wydatki, które wynikają z braku nadzoru, staranności czy niedbalstwa leżące po stronie spółki bądź jej kontrahentów, nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki podatnika wynikające z zaniedbań oraz nieracjonalnych działań w toku wykonywania działalności gospodarczej zostały więc wyłączone z zakresu pojęcia kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym brak wykonywania zobowiązań wynikających z umów o współpracy nie daje podstaw do uznania, że pomiędzy poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem istnieje związek oraz spełniony jest cel zabezpieczenia źródła przychodu, nawet gdyby przez wzgląd na zapłatę tych kar umownych dalsza współpraca miedzy stronami była kontynuowana.

Pominięcie tytułu i przyczyn, z jakich wynikają określone wydatki prowadziłoby do rozszerzającej wykładni art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i wiązałoby się z nieuzasadnionymi przysporzeniami majątkowymi po stronie podatnika bez względu na wskazane okoliczności. Należy mieć przy tym na uwadze, że „celowy” wydatek to przede wszystkim taki, który racjonalnie przyczynia się do osiągnięcia przychodu, ewentualnie zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Działania podatnika muszą mieć zatem charakter pozytywny, wpływający na przychód podatkowy w ten sposób, że zostanie on zwiększony lub zabezpieczony przed uszczupleniem. Nie mogą to być wydatki, których przyczyną poniesienia jest niewłaściwe postępowanie podatnika, lub podmiotów, z którymi współpracuje i za których działania lub zaniechania ponosi odpowiedzialność na gruncie regulacji prywatnoprawnych, tj. kontraktowych.

Przyjęcie odmiennego założenia prowadziłoby do sytuacji, w ramach której część odpowiedzialności za brak należytej staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej przedsiębiorcy zostałaby przerzucona na wierzyciela podatkowego tj. Skarb Państwa, co wyrażałoby się w zmniejszeniu wysokości przysługującej mu daniny. W konsekwencji tego, „kosztowy” charakter mogą mieć jedynie te wydatki, których poniesienie nie wynika z zawinienia podatnika lub jego kontrahenta. Obiektywna ocena działań skarżącej spółki w tej sprawie prowadzi więc do wniosku, że przedmiotowe wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Brak więc podstaw do stwierdzenia, że niewykonanie postanowień umownych przez skarżącą wynikało z przyczyn od niej niezależnych, niezawinionych, czy też okoliczności, które pozostawały poza nią, na które nie miała żadnego wpływu.

Sentencja: oddalono skargę kasacyjną podatnika

Tezy orzeczenia NSA z dnia 16 lutego 2021 r., sygn. II FSK 2769/18

Źródło: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E498113AE5

Banner

Mniej niż najtańszy mandat skarbowy!

Kazus pomaga w zmaganiach z organami skarbowymi. Autorzy śledząc orzeczenia sądów administracyjnych, interpretacje Ministerstwa Finansów oraz organów skarbowych, piszą o ich jurysdykcjach w przystępny sposób. 

Czytaj także

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z naszego serwisu. Jeśli nie wyrażasz zgody na ich używanie, ustawienia dotyczące plików cookies możesz zmienić w swojej przeglądarce. Szczegółowe informacje znajdziesz w naszej Polityce Prywatności